მერაბ დვალიშვილი – „მანქანის“ გზა ჩემპიონობამდე და მომავალი გამოწვევები

ბავშვობა და საბრძოლო ხელოვნების გზა

მერაბ დვალიშვილი დაიბადა 1991 წლის 10 იანვარს თბილისში, თუმცა ბავშვობის წლები ვანის რაიონის სოფელ სულორში გაატარა, სოფლური ოჯახისა და საეზოს გარემოში. იქვე ისწავლა სულორის საშუალო სკოლაში და თანდათანვე თავის თავს აქტიურად ამოწმებდა სპორტის სხვადასხვა დარგში. უმცროს ასაკში მშობლები მერაბს ქართული ჭიდაობის, სამბოსა და ძიუდოს საფუძვლები ასწავლიდნენ – ეს ეპოქა გახდა მისთვის გადამწყვეტი. 13 წლის მერაბმა გულმოდგინედ დაიწყო ვარჯიში ძიუდოში და ხანმოკლე დროში მიხვდა, რომ სპორტული კარიერა შესაძლოა მისი რეალური კარიერის დასაწყისი ყოფილიყო. მოგვიანებით საკუთარ თავს შემდეგ მიზანს დავისახე: გამხდარიყო ქართველი ოლიმპიადის მონაწილე და მსოფლიო ჩემპიონი სპორტში. „მადლობა ღმერთს, რომ დავიწყე ძიუდოს ვარჯიში“, – ამბობს მერაბი, – „ამის შემდეგ აღარ მინდოდა ქუჩაში დარჩენა და მიზანი დავისახე, რომ ერთ დღეს ჩემს ქვეყანას მსოფლიოს არენაზე წარმოვადგენდი“.

თუმცა 2008 წელს ოლიმპიური შეჯიბრების წესებმა მოიცვალა, რამაც მისი მოკლუკუნთვარი ჭიდაობის სტილი – სახელმწიფო ჭიდაობის სარბაზში – აკრძალა. ამ ფაქტმა ამოაცალა მის ძიუდოს კარიერას მთავარი იარაღი და მერაბმა გამოაცხადა ახალი გზის ძიება. შანსი მიეცა საქართველოში მცხოვრები მებრძოლი იყოს დაკავებული შერეული ორთაბრძოლებით (MMA), რომელსაც აქ ‘ურჩ ბრძოლებს’ უწოდებენ. თავდაპირველად გულგრილობად უყურებდა ამ ეტაპს, მაგრამ მალევე აღმოაჩინა, რომ საჭიდაო ხელოვნებაში ახალი შესაძლებლობები იყო, რამაც გადაწყვიტა ამერიკაში წასვლა. 21 წლის ასაკში მერაბ დვალიშვილი ცხოვრებითს ოჯახს გამოემშვიდობა და ამერიკაში გადასახლდა – სწორედ იქ იწყება მისთვის პროფესიონალური mma-მებრძოლის კარიერის ახალი თავი.

ამერიკაში გადასახლება და კარიერის დასაწყისი

აშშ-ში ჩასვლის შემდეგ მერაბი დაინიშნა სასწავლო ტრენინგებზე ლონგოსა და სერას ფაით გუნდში (Serra-Longo Fight Team), სადაც დაიწყო MMA-ს სრული პროგრამით ვარჯიში. თავდაპირველად გასაჭირში აღმოჩნდა: კვირის განმავლობაში დილით სსენებლო სამუშაოს, საღამოს კი მეწვრთნელებთან ვარჯიშს უთავსებდა, რათა საკუთარი მომავალი უზრუნველეყო. დიდხანს ბევრი ადამიანი მას ურჩევდა, რომ ოცნება დაეზოგა და მარტივად ეცხოვრა. მერაბი იხსენებს: „ყოველდღე ვეკითხებოდი თავს, მართლა ჩავიცვა თუ არა ეს გზა. ბევრი შეკითხვა გაჩნდა, მაგრამ ყოველთვის მტკიცედ მივდიოდი წინ“. მძიმე სამუშაოსა და ვარჯიშში გაწეულმა შრომამ საბოლოოდ შედეგი გამოიღო: მან ადგილობრივ ფრენჩაიზებში იჭიდავა და 2014 წელს პროფესიონალურ MMA-დებიუტი გამართა. შედარებით მოკლე დროში დაუმარცხებელი სერია შექმნა რამდენიმე მცირე ორგანიზაციაში. 2017 წლის ივნისში, თუ დათვლით, მისი ბრძოლა რინგში შეგახსენებთ: ეპიზოდში „Dana White: Looking for a Fight“ მერაბმა ამერიკელ რაუფეონ სტოცს დახალაკა – spinning backfist-ით მესამე წრეში 15 წამში იარაღა გაუტანა მეტოქეს და ბრწყინვალე ქმედებით UFC-ის კონტრაქტი მოიპოვა. ამ გამარჯვებამ მას წარმოუდგენელი კარიერული ბიძგი მისცა და კარიერა UFC-ში შემოთავაზებით გაგრძელდა.

UFC-ში დებიუტი და აღმავლობა

UFC-ში მერაბ დვალიშვილმა ბრძოლის სადებიუტო მოგონება 2017 წლის დეკემბერში, ლას-ვეგასში გამართულ ბრძოლაში შექმნა, სადაც ფრენკი საენზის წინააღმდეგ ჩაეჭიდა. მწვავე და დაძაბულ სამწრე გადაწყვეტილების ბრძოლაში მერაბი მესამედ დასრულების შემდეგ დააკლდა გამარჯვება (გამარჯვება საენზს მიენიჭა, ნამგალის გადაწყვეტილებით). მეორე ბრძოლა 2018 წლის აპრილში შედგა რიკი საიმონთან, სადაც მერაბმა ბრძოლის მიწურულს ტექნიკური მოწყვეტით წააგო, თუმცა ბრძოლა იმდენად საინტერესო გამოვიდა, რომ მას „ბრძოლის ღამის“ პრემია აღმოაჩნეს. წარუმატებელი დებიუტებისა და დიდი წნეხის მიუხედავად, მერაბი არ დანებდა. 2018 წლის შემოდგომით დაიწყო მოსაგრები სერია: 15 სექტემბერს ლონდონში ის დამარცხდა რვა წრეებით ტერიონ ვეირი კენადგან აორთქვლით განაწილებით, ხოლო 2019 წლის მაისში – ქარკოვოსკში, ბრედ კატონასაც დაამარცხა ერთსულოვანი მსაჯების გადაწყვეტილებით. ეს მომენტები მთავარი გამაჯანსაღებელი პერიოდი აღმოჩნდა მერაბისთვის – მან აღნიშნა, რომ ამ მოგებებმა მისი თვითრწმენა და თავდაჯერებულობა ფორსადა.

შემდეგი ნიშნული პერიოდი 2020 წელს დადგა, როცა UFC-ის ბანტამვეითის ნომრები აქტიურად დაემშვიდობებინა. პირველ რიგში, თებერვალში პრაღაში უახლოეს ბრძოლაში გაიმარჯვა კეისი კენით, ხოლო ივნისში ჩიკაგოში მოგება მიუნიციპალიტეტისა და ქვევრებზე გუსტავო ლოპესთან – ორივეჯერ ერთიხმოვანი გადაწყვეტილებით. განსაკუთრებით მძიმე სვლები 2020 წლის აგვისტოსა და 2021 წლის მაისს ჩაითვალა: UFC 252-ის ოფიციალური ბანაკის მატჩში მერაბმა დაამარცხა ვეტერანი ჯონ დოდსონი და კიდევ ერთხელ გამოარჩია თავი. ამის შემდეგ უნგრეთში კოდი სტამანი დაიჭირა UFC-ის დაზღვევის ღონისძიებაზე, ხოლო ორი თვის შემდეგ გასაკვირი სვლით ბრძოლაში მარჯვენა მარჯვენით ჩააზავდა მარლონ მოერესს და მეორე რაუნდში TKO-თ დაამარცხა. ეს გამარჯვება (რასაც პერფორმანსის ღამის პრემია მოჰყვა) მობილური სამწვრთნელო მომენტების დასტური იყო: მერაბი აშკარად იმართებოდა უმაღლესი დონის მებრძოლად.

სახელმწიფო რეკორდები და ჩემპიონობა. 2022 წლის აგვისტოში მერაბმა ბრძოლა უწია ჯოზე ალდოსთან UFC 278-ზე და ერთსულოვანი გადაწყვეტილებით დაამარცხა ლეგენდარული მებრძოლი. 2023 წლის მარტში ლას-ვეგასში გაიმართა შეხვედრა ყოფილ ჩემპიონ პეტრ იანთან, სადაც მერაბმა კიდევ ერთხელ დადო ყველა მნიშვნელობის მეორე იარაღი: ჭამდნენ ძიუდოს უპირატესობით და შესანიშნავი გამძლეობით, მერაბმა პირველივე სამწრეებში დააწითლა მეტოქე და საბოლოოდ კითხის გარეშე დაამარცხა ერთი ხმით. ამ შეხვედრაში დვალიშვილმა UFC-ის რეკორდი მოხსნა – 49 ტაკიდაუნის მცდელობა და 92 წარმატებული ტაკიდაუნი კარიერაში.

ყოველივე ამის შემდეგ მერაბი ბანტამვეითის ტიტულის სწრაფი გზით მივიდა. 2024 წლის თებერვალში UFC 298-ზე მან დაამარცხა ოლიმპიური ჩემპიონი ჰენრი წეუსდო და კიდევ უფრო შეუნარჩუნა მეორეული სერია. ხოლო 2024 წლის სექტემბერში, ლას-ვეგასის Sphere არენაზე, მერაბ დვალიშვილმა შეძლო უმნიშვნელოვანესი გამარჯვება: ერთსულოვანი გადაწყვეტილებით დაამარცხა მსოფლიოს ერთ-ერთი წამყვანი ვარსკვლავი შონ ო’მალი და გახდა UFC-ის ბანტამვეითის ჩემპიონი, მეორე ქართველი ისტორიაში (ილია ტოპურიას შემდეგ) ამ წონის ტიტულის მფლობელი. 2025 წლის იანვარში მერაბმა გატარდა პირველი დაცვა – წინ დაუმარცხებელ რუს მებრძოლს, უუმარ ნურმაგომედოვს დაუპირისპირდა და მიღწეული მანძილის დასტურად, კვლავ ერთსულოვანი ნიშნის განუმეორებელი გამარჯვება მიითვალა. ამ დაპირისპირებამ მას მოუტანა უკვე $550 000-ის პრემია მთავარგამარჯვებისთვის (რომელსაც დაამატა 50 000-ის ფაით-სტოფის ბონუსი), ხოლო გულშემატკივრები კიდევ ერთხელ დაინახეს მერაბის ჟინი და რწმენა. ამ გამარჯვებებით მერაბ დვალიშვილი შეუფასებლად ამყარებს თავის პოზიციას საწყის ქამრის დამცველად, ხოლო ფანები მოლოდინშია – 7 ივნისს, ნიუ-არკში (UFC 316) გაიმართება მისი მეორედ ო’მალისთან შეხვედრა, სადაც მერაბი პირიქით დაიცავს ბელტს.

მებრძოლის სპეციფიკური სტილი და ძლიერი მხარეები

მერაბ დვალიშვილი მთელი კარიერის მანძილზე აღმოჩნდა გამორჩეული იარაღით – შეუპოვარი გამძლეობა და უსაზღვრო აგრესიულობა. მის ბრძოლებში თვალშისაცემია მუდმივი, აუმღწარულებელი ტემპი: პირველივე წამებიდან მერაბი მაღალ ტემპში გადადის და მეტოქეს არ აცდის სწრაფად დაბრუნდეს დარტყმაში. შედეგად, უცხოურ ენაზე მას ხშირად უწოდებენ “ოქროს ენერგიად” – იმდენად მაღალია მისი ფიზიკური მომზადება. მებრძოლის ერთ-ერთი მთავარი იარაღი არის ჭიდაობა და ტაკიდაუნები: მერაბმა ოსტატურად იმტკიცა ქართული ჭიდაობის ტრადიციები და გარდაქმნა ისინი MMA-ში. თავის 23 პროფესიულ ბრძოლაში (19 მოგებ-მაგრამები 4 წაგება) მასტიმი მონაწილეობა 92 წარმატებული ტაკიდაუნით დღესვე UFC-ის რეკორდსმენად ჩაეწერა. ტაკიდაუნების რაოდენობა ხაზს უსვამს მის ძირითადი სტრატეგიას – მეტოქის გადასარჩენად სამურაისებური შრომა და ერთმანეთის მიყოლებით მცდელობები ბრწყინვალედ აისახა მის მსხვერპლებზე.

მისი ძლიერი მხარეები შეიძლება ასე ჩამოვთვალოთ:

• უზომოდ მაღალი გამძლეობა და მომატებული კარდიო: მერაბს შეუძლია მთელი ბრძოლა უმაღლეს ტემპში იბრძოლოს დიდი დაღლილობის გარეშე. მას არასოდეს არ აქვს შესვენება – ყველაფერს ახალ-ახალ ძალისხმევას აფრქვევს მეტოქეზე.

• სანდო ჭიდაობა და ტაკიდაუნების რაოდენობა: მერაბი ჭიდაობის სფეროში იმდენად ძლიერია, რომ იგი რამდენიმე წრის განმავლობაში მუდმივად ცდილობს მეტოქის მასპინძლობას. 2023 წელს პეტრ იანთან გაიმართა ბრძოლაში 49 ტაკიდაუნის მცდელობა, რაც UFC-ის უიმედესი რიცხვია ერთი ბრძოლისათვის. იმავე მოვლენაში მან კონტროლის დროს გატარდა მეტოქე 10 წუთამდე, რაც ჭიდაობის დომინირებას და გამძლეობას ცხადყოფს.

• მუდმივი შეტევები და სტრატეგიულობა: მერაბის სტილი არის მუდმივი, შეუპოვარი შეტევების შემოტანა. იგი მეტოქეს უკანა კლინჩში აბრუნებს, გვერდით მუხლებს ურტყამს და ძალას მიკრებს. ღია სივრცეში შესანიშნავად იყენებს ბრუნვით ტექნიკას – როგორიცაა ბრუნვით ბუსტი (“spinning backfist”) ან ბრუნვით ტერფის დარტყმა (“spinning back-kick”), რათა მეტოქე გაოგნდეს და ბოლო წამზე დააბნიოს. ყველა ეპიზოდში მერაბი აგრძელებს მეტოქის დაძაბვას და ხანგრძლივ დარტყმაში მის ჩასმას, რაც საბოლოოდ ნერვულ აშლილობამდე მიჰყავს სხვა მებრძოლს.

  ამ თვისებებისა და ტექნიკების კომბინაცია ქმნის დვალიშვილის გამორჩეულ სტილს – არა მხოლოდ დიდი ძალაა, არამედ შეუპოვარი სიმტკიცე, რომელიც მეტოქეს მუდმივი ზეწოლით არიდებს ყურების გაშლას.

მეტსახელი “ქარხანა” და პიროვნული ხასიათი

მერაბ დვალიშვილის მეტსახელად “The Machine” – „ქარხანა“ – მას UFC-ის სპორტული საზოგადოებაც უთავსებს და თავადაც მრავალჯერ გაიხსენა. ეს მეტსახელი მის მეგობარ-მებრძოლებმა და მწვრთნელებმა მოუფიქრეს – მათ მიაჩნიათ, რომ მერაბი მართლაც არ დგება, არ აჩერებს და თავდაუზოგავად იბრძვის ყველა ბრძოლაში. როგორც მიქსი-არტის ლეგენდა მეტ ფროვოლა იხსენებს, პირველად სწორედ ვარჯიშების დროს დაურქმევია მეგობარს ეს მეტსახელი: „მერაბი ვარჯიშზე ისეთი სისწრაფით და დახვეწილობით მოქმედებდა, მას უბრალოდ არ ეშვებოდა – როგორც კარგი “მტვერსასრუტი“ ყველაფერს ჩაიტენდა გული და არ ჩერდებოდა. მაშინ ვუთხარი: ‘მერაბ, შენ მართლა მანქანაა, შენ არ გაჩერდები’, და ასე გაჩნდა ‘ქარხანა’. ეს მეტსახელი მისი პიროვნებას და ხასიათს ზუსტად წარმოაჩენს“. მართლაც, მერაბ დვალიშვილი აღსავსეა სიმშვიდით და თავმდაბლობით, მაგრამ რინგში იჭიმება ურცხვად – მას არ აძლევს ძალას დაისვენოს ან რაციონში კომფორტულად დასაჯდეს. საჭიროებისას ამბობს, რომ ბურთმის მხარეზე მისი ურთიერთობები სტრატეგიული და გულწრფელი ხდება, თუმცა რჩება ყოველთვის მეგობრული და პატიოსანი ადამიანის სახით კიდეც.

მეტსახელი “ქარხანა” ასახავს მერაბის პიროვნულ ფილოსოფიას: მუდმივი, ტექნიკური მუშაობისა და სიბრძნის ხელშეწყობას. შეხამა სპორტის ინტენსივობა და სოციალური მედია – მერაბი ხშირად სოციალურ ქსელებზე ავრცელებს კუმედი-ვიდეოებს და ინტერაქციებს, სადაც ხუმრობს, იცინის, მაგრამ ყველაფერი სამსახიობო განწყობით, რათა გმირობის ატმოსფერო კიდევ უფრო გამოკვეთოს. ამასთან, ბრძოლებში არ ივიწყებს მეტოქეს პატივისცემას: პირველ ო’მალისთან მატჩში, როდესაც უკვე დამთავრდა რაუნდთან, მერაბმა რბილი ბიძგი გაუკეთა შონ ო’მალის თავში და თავაზიანად აკოცა – ეს იმპროვიზაციამ აჩვენა, რომ ყველაფერი მაინც პროფესიონალურ ჭრილში ხდება.

უახლესი ბრძოლები და მომავალი გამოწვევები

მერაბ დვალიშვილი დღეს აბსოლუტურად რეიტინგის სათავეში იმყოფება. 2024 წლის 18 იანვარს მან უპრობლემოდ დაიცვა ჩემპიონობა, როცა ალეგორიულად განუახლა ბრწყინვალე სტატუსი – ერთსულოვანი გადაწყვეტილებით დაამარცხა უდანაკარგო ზემსუბუქ ბინტში მცოცავი მებრძოლი უმარ ნურმაგომედოვი. ეს ბრძოლა აჩვენა, რომ მერაბის მეორე ჩაკს მიეწვია ბოლო თავშეძრული ბრძოლაც – რამდენიმე წუთის განმავლობაში მისმა ტაკიდაუნებმა მინდორის ხასიათის გარდა დრო გააჩერა და საბოლოოდ მეტოქე დაეღალა. გამარჯვების შემდეგ ქართველმა ჩემპიონმა გამარჯვების ნიშნად გამოავლინა ნამდვილ „people’s champ“-ს სულისძერფინა, ასევე თხოვნა დასვა მთავრობასა და ორგანიზაციებს, რომ გაუზიარონ ამ გამარჯვების სიხარული ყოველ ქართველ მოჭიდავესა და სპორტსმენს.

მოგვიანებით მივიდა ფრთხილი მოლოდინი: მერაბ დვალიშვილი ოფიციალურად კვლავ გააკეთა ბრძოლა შონ ო’მალისთან – მეორედ. ეს დაპირისპირება დაგეგმილია 2025 წლის 7 ივნისს, ნიუ-არკში, UFC 316-ის მთავარი ბრძოლა. ო’მალეი, რომელმაც წინა შეხვედრაში კბილებში იგემა მერაბის იარაღიდან მცირე ნაკაწრი და წაგებული, ისევ შეეცდება ჩემპიონობის დაბრუნებას. მაყურებლები და ანალიტიკოსები ყურადღებით აკვირდებიან ამ ბრძოლას: მერაბის სტილი უკვე ცნობილი აქვს – არ აგდებს კლასიკურ მომენტებს, მაგრამ ამ ბრძოლაში ო’მალეის სისწრაფეზეა ყველაფერი მიბმული. როგორც თავად მერაბი ამბობს, ამჯერად პირადად სიმშვიდით მიდის: „მას ვაჩვენებ, რომ ბრძოლა არის პროფესიული და არანაირი პირადული სიძულვილი არ არის. მე მხოლოდ მინდა აღვანაწილო ჭკუა და პატივისცემა ისეთი ძლიერი მებრძოლი, როგორიც შონია,“ – ამბობდა დვალიშვილი.

ანგარიშში მერაბი ამჟამად #1 ბანტამვეითებს შორის, ო’მალეი – #2, შემდეგ ხვდება მაგალითად კორი სანდჰაგენი და მარლონ ვერა. ყველა მათგანს კარგად ესმის, რომ მერაბის გაუჩერებელი დარეული შესაძლოა განსაცვიფრებელი იყოს. როგორც ESPN-ის ანალიტიკოსები აღნიშნავენ, მერაბმა პირველ შეხვედრაში შონ ო’მალეის მიმართ ჯერ კიდევ ექვსი ტაკიდაუნი მოიპოვა და 10 წუთამდე კუსადო მიიღო, თუმცა ო’მალეის აქტიურობის დრო ამან არ გააყოლა. კონფლიქტის მეორე რაუნდისას „შაკელი“ ცდილობდა უფრო აქტიურდებოდა დარტყმებში, მაგრამ საბოლოოდ კვლავ არ მიეცა საკმარისი დრო. ახლა მერაბის მიერ შეტყობინებული სქემაა: ხელი არ უნდა დაუშვას მეტოქის კონტრშეტევებს, გაიზარდოს კარდიო და თავიდანვე არ დაუთმოს ინიციატივა. ამგვარად, სავარაუდოდ, მერაბი კვლავ slight favorite-ია მატჩში, თუმცა ო’მალეიც ძალიან ნიჭიერია და მას შეუძლია ნეიტრალურად გაძლიერებული ბრძოლა გააწარმოოს. ნებისმიერი შედეგად ძალზე მნიშვნელოვანი იქნება: გამარჯვება მერაბს კიდევ მეტ გამძლეობას და ჯილდოს მოუტანს, ხოლო ო’მალეის წარმატება აჩვენებს, რომ მის მეტოქესაც შეუძლიათ გმირობა ახალ ფორმაში.

შანსები და გამოწვევების შეფასება

კამათი ახალ ბრძოლაში ერთმანეთის წინააღმდეგ განსახილველად დიდი ყურადღება ექცევა. მერაბ დვალიშვილი ამჟამად გამყარებული ჩემპიონია, მსოფლიოს ნომერი ერთი. შესაბამისად, მისი შანსები ბევრს მიაჩნია მეტად მისტიკურ – ექსპერტები დარწმუნებულნი არიან, რომ მთავარი შედარება მებრძოლების შორის მერაბს აძლევს უპირატესობას. პირველი ბრძოლა ნათლად აჩვენა, რომ მერაბმა თავიდანვე პატრონაჟი აიღო: ის რინგზე იპოვნა სტაბილური ჭიდაობის და თითოეული ტაკიდაუნით დაღალა ო’მალეი, რომელიც მაშინ ჰაერში დარჩენილიყო ბრძოლის აქტიურ რეჟიმში. დანაკარგის მიუხედავად, ეს ბრძოლა დაამტკიცა მერაბის ტექნიკური უპირატესობა და გამძლეობა.

მეორე დაპირისპირებაში მეტოქეს მოუწევს სტრატეგიული ცვლილებების განხორციელება: ო’მალეი ბოლო ბრძოლაში დაცვით სტრატეგიას მისდევდა და ზუსტ დარტყმას არ ცდილობდა, ახლა კი სრულიად საპირისპიროდ, აუცილებელი იქნება, რომ წინადადების თანამდედ აცილებული მოდა გამოიყენოს. ეს ნიშნავს, რომ ო’მალეი არ უნდა გაბედოს მეტოქესთან სადავე წასვლა – მისი სუსტი მხარეები სწორედ მაშინ იჩენს, როცა მეტოქის კლინჩში ექცევა. ხოლო მერაბს ბუნებრივად აწყობილი აქვს ძლიერი ტიკი-დაუნის შეტევა და არ თმობს იშვიათ შეტევებსაც, ამიტომ დანაკარგად შესაძლოა მიიჩნიოთ ის, თუ ამ დაპირისპირებაში წამყვანი პოზიცია სამორიგე ვერ მიიღო. ბევრი მსჯელობს, რომ მერაბი ამჯერად გადამწყვეტ და მომგებიან ბრძოლაშია, ო’მალეი კი დიდ სერიოზულ ბრძოლაში გადის – ორივე მებრძოლი ბევრ რაღაცას დაკარგავს ან დაალექსურებს. ისტორია აჩვენებს, რომ მერაბის მძიმე ფსიქოლოგიით და შეუპოვარი ნებისყოფით მანამ უპირატესობა აქვს – ოღონდ პირობების და წარდგენის გათვალისწინებით.

ქართველი გულშემატკივრისთვის მნიშვნელობა

მერაბ დვალიშვილი დღეს ქართველი სპორტის სიამაყეა. მის ჩემპიონობამდე ცოტა ხნით ადრე და მის შემდგომაც მას მთელი საქართველო მხარდამჭერი აყვავდა – იგი დღეს მრავალი ახალგაზრდის მაგალითია. 2024 წლის სექტემბრის შემდეგ, როდესაც მერაბმა UFC-ის ტიტული მოიგო, ქვეყანა მთელი გულით შეხვდა გამარჯვებას. სწორედ ამის აღსანიშნავად საქართველოს მთავრობამ მისთვის სამხედრო ჰოლდინგის $1 000 000 ლარიანი პრემია განსაზღვრა, რითაც იგი მხარდაჭერას გამოხატავდა. მერაბი არ დაიკარგა თავის პოზიციაზე – ის ოფიციალურად გამოაცხადა, რომ ეს თანხა დაუბრუნდება სპორტის განვითარებას: „ჩემი გამარჯვებიდან გამომდინარე მე გამიმეტეს შინაგანად, რადგან ახლა მაქვს საშუალება გაგაცილოთ ეს ბონუსი საქართველოს სპორტში — ჭიდაობასა და სამბოში“, – განაცხადა ჩემპიონმა. მან პირობა დადო, რომ თანხა დახარჯავს სპორტული კლუბების და მებრძოლთა შემდგომი თაობის წახალისებაზე, რათა სხვა ქართველებიც შეძლონ მათნაირად წარმატების მიღწევა. ამ ქმედებამ კიდევ ერთხელ აჩვენა მერაბის დიდი გულუხვობა და ეროვნული პასუხისმგებლობა.

შეგვიძლია თამამად ვთქვათ, რომ დვალიშვილი გახდა ახალი საუკუნის ქართველი სპორტული გმირი. მას სამშობლოს მეორე UFC ჩემპიონმა უწოდა (ილია ტოპურიასთან ერთად) და მთელი საქართველო იამაყა მისით. მერაბი მუდამ თავის ბრძოლებში იყენებს საქართველოს დროშას, მას ყველა გამარჯვებაზე დამაგრებულ გულშემატკივართა თავდადებული ხელში აღირებს. გულშემატკივრები შიშით ადევნებენ თვალს მის გაქცევებს მსოფლიოს ასპარეზზე და სიხარულით აყვავებენ ტელევიზიით მოპოვებულ მოგებებს. მისი პიროვნული მაგალითით ბევრი ახალგაზრდა დარწმუნდა, რომ ქართულ საზოგადოებაში ჩნდება რეალური შესაძლებლობა ავიდეს პროფესიონალურ სპორტში. მერაბი ხაზგასმით აღნიშნავს: „საქართველოში გამოვიზარდე, ჩემს თავს დავისახე მიზანი და დღეს ამის რაღაც ნაწილი მაინც ავასრულე – ამიტომ მეცოდინება, ჩემი გზა ბევრი ადამიანსაც მოერგოს“. ამ სიტყვების სინამპათიაში ჩანს მერაბის სიმამაცე და თავდადება – ის არა მხოლოდ მებრძოლია ვერტიკალურ საფარზე, არამედ მათი მეგობარი, ვინც მის ისტორიას თვალყურს ადევნებს.

დასკვნა

მერაბ დვალიშვილი წლების განმავლობაში დაუღალავად ეცადა წარმატებას, გაძლიერებულ შრომას, იუმორს და პატივისცემას არ ავიწყებდა. მისმა თავგანწირვამ და თავდადებამ უშურველად მოიმოქმედა კარიერა UFC-ში და მომავალი ბრძოლებისთვის შესანიშნავ საფუძველს აყალიბებს. ქართული გულშემატკივრების თვალში მერაბ დვალიშვილი სამაგალითო გმირი გახდა – ის გვიჩვენებს, რომ მიზნისთვის ბრძოლა შეიძლება უცხოეთში ამაღლებულ გამარჯვებამდე, ხოლო ქართველი ლეგენდები ყოველთვის გაგვიძღოდა თქვენ